Ν’ ακουμπάς επάνω μου
Ν’ αλαφρώνει ο κόσμος
An Lou

ph Eugeny Kozhevnikov

Η ζωή τρυπώνει στα πιο απίθανα μέρη. Παραμονεύει πίσω από γκρι μεσοτοιχίες και κάθε τόσο σου βγάζει τη γλώσσα επιδεικτικά. Η ζωή βρίσκει τον τρόπο να σου θυμίζει ότι υπάρχει. Ακόμα και στριμωγμένη μέσα σε λίγα ασφυκτικά τετραγωνικά. Φιμωμένη από την οχλαγωγία. Αμήχανη από την κεκτημένη ταχύτητα.
Οπου κι αν κρυφτείς, η ζωή αναπάντεχα θα σε βρίσκει

An Lou

ph: Victor Meeussen

Ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή
Για όλες τις φωνές που εγκατέλειψαν τα στόματα
Για τα βήματα που κείτονται νεκρά στα πεζοδρόμια
Για τ’ αδέξια χέρια που κολλήσαν στις χειρολαβές
Για τ’ ανομολόγητα βλέμματα που προσέκρουσαν στους τοίχους
Για του κορμιού σου την θλιβερή ανυπαρξία
Για την αλήθεια μου, που έκανε ανακωχή με το ψέμα τους
Για τη μεγάλη ώρα που δεν ήταν τώρα
Που ποτέ δεν πρόφτασες
Που ποτέ δεν μπόρεσες
Για σένα και για μένα
Για εμάς

An Lou

Αλλη μια μέρα
ακόμα μια εβδομάδα
Ενας μήνας που απέμεινε
Δέκα χρόνια που έφυγαν
Εσύ που μονίμως έρχεσαι
-με ρούχα αδειανά σα κενοτάφια-
Η ζωή που συμψηφίζεται με τη στιγμή
ίσως και το αντίστροφο
Το ίδιο ηλιόλουστο πρωινό
που κάθε μέρα φυτεύεται στο στομάχι
για να χωνεύονται οι νύχτες ευκολότερα
Μπορεί να ξημέρωνε και πάλι
Αν όλα άξιζαν περισσότερο
απ’ τη λαχτάρα της προσμονής τους
Συγγνώμη λοιπόν που δεν καταλαβαίνω
Οταν μιλάς με ρήματα ανάγωγα
Μα είναι ο μέλλοντάς σου αόριστος
κι ο χρόνος μου από καιρό συντελεσμένος

An Lou

 

Τι ανόητοι άνθρωποι
τους δείχνεις τα σώματα
και χαϊδεύουν τα υφάσματα
Και πόσες λέξεις σπαταλήθηκαν
για να μείνουν άγραφα τα δέρματα
Σκληρά κι αναφήγητα
Σα κενές σελίδες σκισμένες
απ’ το χρόνο

Κι εσύ…
έρχεσαι κρυφά τις νύχτες
κι αφήνεις πάνω μου ανεξίτηλες ιστορίες

An Lou

Ph: Peter Greenaway. The Pillow Book1996

Οταν με ρωτούν πόση ώρα είμαι εδώ, εγώ απαντώ “ένα λεπτό” ή ” μια μέρα” ή “ένα αιώνα”.
Ολα εξαρτώνται απ’ το τι εννοώ με το “εδώ”, και το “εγώ” και το “είμαι”.
-S.Beckett-

Θες να παίξουμε ένα παιχνίδι;
Το λένε φτου ξελευτερία
Εγώ δε θα κρυφτώ κι εσύ δε θα με ψάξεις
Θα παίζουμε αγαλματάκια ακούνητα
Θα σε κοιτάζω στα μάτια
σα να σε φτύνω στα μούτρα
Και θα σε νικάω πάντα
Γιατί όλο λιγοστεύεις
στο δικό μου παραμύθι

An Lou

ph: Rami Kamal, Syria

Υπάρχει ένα μέρος
που συγκρατεί μέρα νύχτα το φως
Υπάρχουν δυό λίμνες
που συντηρούν τη φωτιά
Εκεί που σμίγουν τα βλέφαρα
και βάφεται από χρώμα το κενό
Για τ’ όνειρο, κρυψώνα ιδανική
τα  μάτια που κλείνουν σφιχτά
-σα φόδρες στου κόσμου το ξέφτι-

Κάτω απ’ τα βλέφαρα
εκεί που τρυπώνει η αλήθεια
Μακριά από των φλας
τις πρόσκαιρες αναλαμπές
κι όλα τ΄ανάξια στιγμιότυπα

An Lou

Δεν ξέρω αν η ζωή υποδύεται το σώμα ή και αντίστροφα
Ξέρω πως ούτως ή άλλως υπήρξα για λίγα δευτερόλεπτα
εκείνα τα αιφνίδια, που πέρασε η ψυχή ξυστά απ’ το δέρμα

An Lou

Vieni con me

Ενα σφουγγάρι σμιλεμένο από τ΄αλάτι και το χρόνο που γαντζώθηκε στην Αδριατική.
H Απουλία – Puglia, Italy

Alberobello, la città dei trulli

Lecce, nota come “la Firenze del Sud”

Piazza Sant’ Oronzo

Piazza Duomo di Lecce

Piazza Sant’ Oronzo

Santa Croce church

Otranto

Santa Cesarea Terme

Polignano a mare

 

Gallipoli

 

Spiaggia di Alimini

Baia delle Zagare

Porto Cesareo

Serrano, il mio piccolo paesino